اسفاد وطنم

گل خود رو رنگ تو را بوی تو را کو
باغ پر امید دلم دشت خزان شد
عمر منی آرزویم روی تو را کو

مرغ شب من ساز ترا سوز تو را کو
خنده‌ی مستانه‌ی دیروز تو را کو
باغ زمستون عزیزم میوه نداره
اومدن تو عزیزم فصل بهاره

امان امان امان
باغ زمستون جز گل یخ میوه نداره
اومدن تو آلل فصل بهاره
اومدن تو عزیزم فصل بهاره
آلل فصل بهاره عزیزم فصل بهاره

بیا جانا تا که جانانه باشیم
یکی شمع و یکی پروانه باشیم
یکی موسی شویم اندر مناجات
یکی جاروکش می‌خانه باشیم

ز بوی زلف تو مفتونم‌‌‌ای گل
ز رنگ و روی تو دلخونم‌‌‌ای گل
من عاشق ز عشقت بی قرارم
تو چون لیلی و مو مجنونم‌‌‌ای گل

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم
به دریا بنگرم صحرا ته وینم
به هر جا بنگرم کوه و در و دشت
نشان از قامت رعنای تو بینم

ز بوی زلف تو مفتونم‌‌‌ای گل
ز رنگ و روی تو دلخونم‌‌‌ای گل
من عاشق ز عشقت بی قرارم
تو چون لیلی و مو مجنونم‌‌‌ای گل